Sie rappen auf Küstenplatt über Elektro-Beats – und das in der Vergangenheit sehr erfolgreich. Ein siebter Platz beim Bundesvision Song Contest von Stefan Raab mit dem Lied „Löppt“ machte die Bremer mit ihrer Band De Fofftig Penns bundesweit bekannt.
Der Plietsche Torbän (Torben Otten), der Kommodige Jaykopp (Jakob Köhler) und der Riemelmeester Malde (Malte Battefeld) singen auf Platt, weil sie Bock drauf haben, sie sehen sich weniger als Missionare. Doch Ende des Jahres ist Schluss mit De Fofftig Penns. Am Samstag, 8. September, sind sie noch einmal in Bremerhaven zu sehen – als Support von Jan Delay.
Mit Malte Battefeld hat sich Christian Döscher im vergangenen Jahr unterhalten – natürlich auf Platt.
Mal ganz platt frogt, wi löppt dat denn in ’n Ogenblick bi jo so?
Wie dree leevt een beten verstreut över de Welt. Ik leev in Belgien, in Antwerpen, arbeid an de Uni in Gent un schriev jüss miene Doktorarbeit över Sprook-Wetenschaften. Torben is in New York, de mookt Rekloom un annern
Kroom, un Jakob is Stadtploner in Berlin.
Versteiht man denn in Belgien Platt?
Nee, nich richtig, un wenn ik wohrhaftig snacken do, un dor mutt ik ehrlich wesen, snack ik in ’n Ogenblick wenig Platt. Over so is dat nu mol, wenn de Grootöllern un Plattdüütschland wiet weg sünd.
Wo wiet geiht denn in Düütschland de Plattdüütsch-Äquator? Wo wiet versteiht man jo, wenn ji optreden doot?
Dat Südlichste is so Hannober un Münster, veel wieter geiht dat nich. Wi wörrn ok schon mol in Köln un München, dor harrn uns bayerische un kölsche Rapper inloden. Un ok in Berlin sünd wi ’n paar Mol optreden, wiel wi dor veel Frünnen hebbt, over dat lohn sik nich so richtig. Allens twischen Ostfreesland un Sleswig-Holsteen is so unse Hauptoptrittsgegend.
Stimmt dat, dat ji ok schon mal in Japan wesen sünd?
Jo, dor wörrn wi een mol. Dat leeg dor an, dat dat twischen Neddersassen un ene Gegend in Japan ’n Partnerschaft geven deit. Norddüütsche Kultur in Japan, disse Idee steek dor achter. Dat weer ’n grooten Spooß. Een von jo is in Belgien, een in de USA, een in Berlin.
Wo veel Optreden hebbt ji in ’n Ogenblick överhaupt?
Unse ganze Karriere is so to sehn, dat Ganze so professionell as nödig, over so unprofessionell wi möglich to moken. Wi hebbt natürlich dormols ok richtig Glück hart dör uns Optreden in ’t Fernsehen, so as to ’n Bispil bi de Bundsvision Song Contest von Stefan Raab. Cirkus Halligalli hebbt wi ok mookt. Dat hett sik allens tofällig so geven, dat wi bilütten jümmer bekannter worrn. Ok dat Werder-Leed „Gröön un Witt“ hett dor to bidrogen, tominnst in Bremen. Dat heet, so veel mookt wi gor nich – villicht twee bit dree Leder in een Johr. Wir treet in ’n Sommer un in ’n Winter op. Dat mookt wi no ole Ort siet teihn Johr so. Dat löppt ganz komodig so.
Also, nur dor von leven kann man doch nich?
Nee. Ik weet ok nich, wo dat realistisch gohn schull blots mit plattddüütsche Musik Geld to verdenen. Ina Müller hett dat jo ok al mol mookt. Over blots op Platt, dat langt dennso doch nich. Dat sütt man ok an den Moderator Yared Dibaba, ’n goden Fründ vun uns, de veel op Platt moken deit, over nich blots. Wi mookt Soken, de uns Spooß mookt. Un dat is fein so.
Ji hebbt ok een Leed mit Klaus un Klaus opnohmen, „An der Nordseeküste“ op Platt. Könnt de beiden dennso sülm ok Platt?
Jo ’n beten. De snackt dat over nich jeden Dag – un dat markt man ok. (lacht). Over een beten könnt se dat. De ole lütte Klaus, Klaus Büchner, wat ok de Stimm vun Werner weer, dat is over ’n richtigen Plattsnacker! Un em hett de nee Version bannig toseggt, hebbt wi hört.
Wo foken (oft) sünd ji denn noch hier an de Nordsee-Woterkant?
Jümmer mol waller. Dat Schöne is: De Band is jümmer de Grund, warum wir tohoop komen doot. Dat is jo nicht so eenfach, dat ole School-Frünnen sik
jümmer waller dropen doot. Wenn wi denn to de Festivals as Hurricane orer Diekbrand kommen doot, nehmt wi ok glieks nee Musik un Videos op, mookt Biller (Fotos) för de Presse un so wieter. So koomt wi goot dört’t Johr.
Die drei Bremer Jungs sind mit Platt groß geworden. (Foto: Jason Tashea)
Plattdüüsch is jo ’n bedroht‘ Sprook. Hebbt ji dat Geföhl, dat ji, um disse Sprook to holen, wat bistüren könnt?
Dat seht wi ganz entspannt. Wi kriegt foken ins to hören, dat dat prima is, dat wi dat mookt, un dat wi dat so wieter moken schullen. Wi mookt dat jüss enig dorum, wiel wi dor bannig veel Spooß mit hebbt. Over dat is fein, dat so bito to moken, dat wi dor wat for bidrägen könnt, dat de Sprook bewohrn warrt. Over retten könnt wi dat Plattdüütsche woll nich. Wi sünd ’n lüttjen Druppen op ’n hitten Steen.
Du hest Ina Müller nöömt. De hett jo all seggt: Platt is nich uncool. Snackt ward Platt mehr von de ölleren Lüüd. Hip-Hop tomeist von de jungen Lüüd hört. In wat for een Öller sünd denn joe Hardcore-Fans?
Dat fangt bi 4 orer 5 Jahren an un hört bi 99 op. Dat geiht över dat Öller slechtweg (Das ist generationsübergreifend). Dat gifft wohrhaftig veele junge Lüüd, de de Musik möögt un ok wat mit Plattdüüsch anfangen könnt – ok wenn se dat sülm nich snacken könnt. Plattdüütsch is noch lebennig, dat is uns Indruck – ok unse Arbeitsgrundloog. Dat is noch nich to loot (zu spät), noch gifft dat Lüüd, de tohören doot.
Hett Ina Müller denn mol nofrogt bi jo, ob ji bi „Inas Nacht“ optreden wöllt?
(lacht). Nee. Dat schullen wi mol. Orer? Wi kommt jo ut Bremen-Nord un dor heet se jo in de Aftheek (Apotheke) arbeit. No Klaus un Klaus un Yared Dibaba fehlt enig Ina blots noch in de Reeg.
Könnt ji jo ok mol vörstellen, op Hochdüütsch to singen?
Wi könnt uns bannig veel vörstellen. Wi hebbt jo ok all mol ’n ingelsche (englische) Version vun „Löppt“ mookt. Hochdüütsch mookt over in ’n Ogenblick kenen Sinn, dor wi jo ehrer selten to’n Musikmoken koomt. Wenn wi schon wat moken doot, denn op Platt. Villicht mookt wi wat op Hochdüütsch, wenn wi waller nöger tosomen wohnt.